Erzurum’da bir araştırma görevlisinin havalı tüfekle atış yapıldığı sırada hayatını kaybetmesiyle ilgili hazırlanan iddianamede, akademisyen çiftin “İhmali davranışla ölüme sebebiyet vermek” suçundan 15 yıldan 20 yıla kadar hapisle cezalandırılması talep edildi.
Yakutiye ilçesinde 22 Temmuz’da atış yapmak için gittikleri yerde araştırma vazifelisi Elif Gölveren’in (35) havalı tüfekle vurularak ölmesiyle ilgili akademisyen A.U. ve M.G.U. hakkında Erzurum Cumhuriyet Başsavcılığınca iddianame hazırlandı.
Erzurum 3. Ağır Ceza Mahkemesince kabul edilen iddianamede, tutuklu sanık A.U. ve kovuşturma aşamasında tahliye edilen eşi M.G.U’nun tabirlerine de yer verildi.
Sanıkların emniyet ve savcılıktaki tabirlerinde, Gölveren ile evvelce de atış yaptıklarını ve olayın gerçekleştiği tarihteki atışa ise maktulün teklifiyle gittiklerini, sırayla atış yaptıktan sonra gayeleri düzeltirken ateş sesi üzerine geri döndüklerinde Gölveren’in yaralandığını ve “kendisini vurduğu”nu söyledikleri belirtildi.
Sanıkların ifadelerindeki çelişkiler ile Gölveren’in kendini vurma ihtimalinin çok sıkıntı olması ve bunun hayatın olağan akışına muhalif olduğu anlatılan iddianamede, sanıkların tabirlerine prestij edilmediği, olayın sanıklardan biri tarafından gerçekleştirildiği düşünülerek tutuklandıkları kaydedildi.
İddianamede, sanıkların talebi doğrultusunda yine alınan sözlerinde, Gölveren’in kendisini vurmadığını, olayın A.U’nun elinde bulunduğu sırada tüfeğin kapatılması sonrasında birden ateşlenmesi sonucu kaza ile gerçekleştiğini, korktukları ve o an içinde bulundukları psikolojiyle birinci ifadeyi verdiklerini beyan ettikleri belirtildi.
İkinci sözde sanıkların olayın oluş formundaki zamansal süreci çelişkili anlattığına işaret edilen iddianamede, şunlar kaydedildi:
“M.G.U, ambulans gelmeden evvel olayın gerçek formda anlatılmamasını kararlaştırdıklarını söylemişse de A.U, mevzunun ambulans geldikten sonra konuşulduğunu ve olayın bu halde olması gerektiği tarafında kararlaştırma yaptıklarını ve sonrasında kurgu halinde kıssasını ortalarında kararlaştırdıklarını beyan etmiştir. Öbür çelişki ise olayın olduğu sırada maktulle tüfek namlusu ortasındaki aralığın M.G.U’nun ifadesinde 5-10 santimetre, A.U’nun sözünde ise yaklaşık 50 santimetre olduğunu tabir etmesidir ayrıyeten 112’nin olay yerinden ayrılma ve kendilerinin polis tarafından götürülmeleri zamanı hususunda farklı ifadeler verdikleri görülmüştür.”
Elif Gölveren’in kıyafetlerinde atış artıklarına rastlanılmadı
İddianamede, Kriminal Polis Laboratuvarından alınan rapora nazaran, Gölveren’in kıyafetlerinde yapılan incelemede atış artıklarına rastlanmadığı, atış artıklarının dağılım yoğunluğuna nazaran uzak atış aralığından yapıldığı tarafında kanaat bildirildiği ve tüfekle ilgili atış yapmak emeliyle heyetimin gerçekleşmesi, heyetim sonrası zaten etkin duruma geçen emniyet mandalının pasif duruma getirilmesi ve tetiğe kâfi baskı uygulanması suretiyle çapına uygun saçma tanelerini atabileceğinin tespit edildiği belirtildi.
“Olayın kasten işlendiğine dair iddiaların savunmasız kaldığı, bu haliyle kazayla meydana geldiğinin anlaşıldığı, eylemin kaza ile yapıldığı hususunda bir tereddütün bulunmadığı” tabirine yer verilen iddianamede, şu değerlendirmelerde bulunuldu:
“Toplanan kanıtlar ve sanık tabirleri bir ortaya getirildiğine aksiyonun A.U. tarafından gerçekleştirildiği ve A.U’nun elinde bulunan tüfeğin ateş almasıyla ölümün meydana geldiği ancak burada A.U’nun aksiyonunun şuurlu taksir formunda olduğu, raporda tüfeğin içine saçma tanesi konulduktan sonra kapatılmasıyla patlamayacağı, tüfeğin emniyet mandalının açılmasıyla ateşe hazır hale geldiği, öteki ihtimallerin mümkün olmadığının uzmanlık raporunda belirtildiği, bu haliyle A.U’nun elinde tüfek bulunduğu sırada emniyet mandalı açık şekilde tuttuğu sırada tetiğe bir anda teması sonucunda ateşlenmenin meydana geldiği, A.U’nun bu formda maktule hakikat tüfeği tutmasının da şuurlu taksir sonucunu doğuracağı, A.U’nun her an ateşlenme ihtimalinin olacağını tahmin ederek hareket etmesi gerekirken bu konuda ağır düzeyde ihmalde bulunarak taksirle eyleme neden olduğu ve A.U’nun şuurlu taksir altındayken maktule yanlışsız tüfeğin ateş aldığı değerlendirilmiştir.”
“Sanıkların polise gerçek dışı kıssaya dair tabirlerde bulundukları belirlenmiştir”
İddianamede, sanıkların ihmali davranışta bulunma ihtimalinin tespiti açısından zamansal sürecin çok önemli olduğuna vurgu yapılarak, şunlar kaydedildi:
“Sanıkların telefonlarından elde edilen fotoğraflarda en son çekilen fotoğrafın 19.34 olduğu, bundan sonra imgenin olmadığı, sanıkların her ne kadar olay olur olmaz 2-3 dakika içinde 112’yi aradıklarını beyan etmişlerse de bu durumda dahi en son fotoğraf karesiyle olayın olduğu süre açısından 15 dakikalık bir fark bulunduğu, 112’nin aranma saatinin 19.53 olduğu, sanıkların maktulü birinci evvel otomobile taşımaya çalıştıkları ve sonrasında yaralanmasının ağır olması sebebiyle 112’yi aradıklarını düşünecek olursa, sözlere nazaran olayın 19.50-51 sıralarında olmuş olabileceğini göstermektedir lakin olayın daha evvelki dakikalarda olmuş olabileceği ve bu durumun da maktul şahsın hayati tehlikesini daha da artırmış olabileceği göz arkası edilmemelidir.”
Sanıkların ikinci ifadelerinde birbirlerinden farklı olarak kurgunun ambulans gelmeden önce ve sonra olduğunu söyleyerek çelişkide bulunduklarına dikkat çekilen iddianamede, “Deliller ışığında sanıkların ambulans gelmeden evvel bu durumu kararlaştırdıkları ve ortalarında kurgu oluşturarak polise gerçek dışı kıssaya dair sözlerde bulundukları belirlenmiştir. Davet merkezi ses kayıtları incelendiğinde M.G.U’nun görevliye gerçek durumu söylemediği düşünüldüğünde sanıkların 112’yi aramadan evvel kararlaştırma içine girmiş olabilecekleri ihtimalini kuvvetlendirmektedir.” ifadeleri kullanıldı.
İddianamenin sonuç kısmında şu değerlendirmelere yer verildi:
“A.U’nun bilinçli taksirle Gölveren’i havalı tüfekle vurduğu, M.G.U’nun olaydaki gerçekleri gizlemek için olay kurgusu oluşturarak bunu A.U’ya kabul ettirdiği, maktulün kendisini vurduğu istikametindeki kurgu sürecinin M.G.U’nun olaydaki sorumluluğunu ortaya çıkardığı, tüm kanıtlar sonucunda olayın ihmalle vefata neden olma kabahatini oluşturacağının değerlendirildiği, sanıkların olayın meydana gelmesinden sonra ihmali davranışlarda bulunarak maktulün mevt sürecini hızlandırdıkları, maktulün olay sonrasında yaşama ihtimalinin tespiti mümkün olmayacaksa da atılı cürüm açısından sanıkların aşikâr bir istikamette icrai davranışta bulunma yükümlüğü altında bulundukları, olayda ise sanıkların kurguyu oluşturma müddetleri içinde bu yükümlülüğe muhalif davrandıklarının şuurunda olduklarına kanaat getirildiği fakat bunun sonucunda bir insanın ölebileceği, objektif itina yükümlülüğüne alışılmamış olarak öngöremedikleri anlaşılmıştır.”
İddianamede, sanıklar A.U. ve M.G.U’nun “İhmali davranışla vefata sebebiyet vermek” hatasından 15 yıldan 20 yıla kadar mahpusla cezalandırılmaları talep edildi.
